Apr 15 2004
مطلبی رو که در وبلاگ
مطلبی رو که در وبلاگ وحيد نوشته شده ازطریق وبلاگ فضول خوندم. مساله پناهندگی و بطور کلی خروج از خانه و کاشانه و منزل گزیدن در خانه بیگانگان چیزی نیست که کسی از روی تفنن و تفریح انجام دهد. باور کنید کمتر کسی دوست دارد از خانه خود رانده شود و در خانه بیگانه منزل کند ولی گاهی اوقات این انتخاب بهتر از مردن است. شاید برای کسی که هیچ گاه از وطن‌اش دور نبوده این گفته‌های من مسخره بنظر برسد ولی باور کنید اینها تجربه شخصی من بعد از 25 سال زندگی در غربت است. زندگی در خانه خود را هر آنچه ویرانه‌ای بیش نباشد بر زندگی در غربت ترجیح می‌دهم ولی چه کنم. باور کنید افقانی که از ترس جان به ایران فرار کرده و تحقیر و ظلم را می‌پذیرد از روی علاقه نیست بلکه از روی اجبار است.
این هم مطلب وبلاگ وحيد (دريا روندگان) : بگذاراين وطن برای من وطن شود!
اخراج و تحت فشار قرار دادن پناهندگان و پناهجويان افغانی در ايران توسط دولت ايران امری جديد وغير قابل انتظار نيست. آنچه غم انگیز است سکوت روشنفکران ،فرهيختگان، ترقی خواهان، سازمان ها وکانون های مدافع حقوق بشر در برابر پايمال کردن حقوق انسانی خانواده های افغانی در ايران است. جای تعجب است که کوچکترين خلاف و تخطی مسولين پناهندگی از قرارداد های کنواسيون های پناهندگی و حقوق بشر در کشور های غربی ازچشم فعالين وسازمان های حقوق بشر پنهان نمی ماند، اما به آنچه در ايران رخ می دهد با بی اعتنايی بر خورد می کنند.
در مقابل اخراج و تحت فشار قرار دادن پناهجويان افغانی در ايران سکوت نکنيم و صدای اعتراض خود را به گوش همگان برسانيم link
Afghan refugees social and human rights in Iran have been successively restricted since 2001, when Taliban’s regime collapsed. Iranian authorities force them to leave Iran but Afghanistan is not a safe place for them.
Join us and raise your voice against deporting Afghan refugees by force!
Raise your voice against violation of their, already limited, human rights!
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 8:20 pm در بخش: بدون دسته بندی
