Sep 29 2002
افسوس که بی فایده فرسوده
افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
دیروز برای خرید به یک سوپرمارکت رفته بودم. در حال جمع آوری مایحتاج بودم که آقایی در کنار من بدون اینکه بپرسد اهل کجا هستم شروع کرد به صحبت کردن و به فارسی سوال کرد: “چگونه میتوانند کلمی به این بزرگی را تولید کنند و آن را به قیمت یک کرون (یک چیزی حدود 85 تومان)بفروشند!؟” گمان نمیکنم که قصدش از گفتن این جمله واقعآ ابراز عقیده در باره ی قیمت کلم بود! بیشتر میخواست درد دل کند وحتمآ چون پنداشته بود که من ایرانی هستم سر صحبت را باز کرد.
او پس از سوال ش درمورد کلم تقریبآ تمام زندگی اش را برایم تعریف کرد. این انسان زجر کشیده کردی بود که سالها درزندانهای جمهوری اسلامی شکنجه شده بود، حتی مرا تشویق کرد که سرش را لمس کنم تا جای ضرباتی را که به سرش آورده بودند بمن نشان دهد.
از نکات جالبی که از لابلای صحبتهایش بیرون آوردم یکی از همه جالب تر بو او خودش تعریف میکرد که پدرش هم در زندان شاه بوده. او ادامه داد، البته نه بصورت عادی بلکه با وجدی غیر قابل وصف آرزو میکرد که ای کاش شاه می آمد.
به او گفتم ای هم وطن عزیز آیا گمان نمیکنید که بعد از این همه زجر حالا برویم و با سلام و صلوات حضرت پادشاه را بیاوریم و خود به زبان خود بگوییم که شهریارا گوه خوردیم غلط کردیم دیگر از این کارهای بد بد نمیکنیم!؟ گمان میکنید که ملت همچین آلترناتیوی را میپذیرند!؟، وتازه مگر خود شما نمیگویید که شاه پدر شما را به زندان انداخت!؟ در پاسخم گفت:
شاه حق داشت پدر مرا به زندان بیندازد چون او دست به اسلحه برده بود ولی من که هیچگاه دست به اسلحه نبردم چرا اینها به سر من آن آوردند که گفتم؟ پرسیدم به چه جرمی گفت:
بجرم کرد و سنی بودن، ادامه داد در ایران خمینی شیعه نباشی وای به روزت.
در دادن پاسخ کوتاهی کردم چون پاسخی برای دادن نداشتم. افسوس که آن همه جان فشانی ها برباد رفت، افسوس که عمرها برباد رفت ثروتها غارت شد وفرزندانی یتیم شدند پدران و مادرانی بی فرزند شدند تا انقلابی به ثمر برسد و افسوس که آن را مفت و مجانی دودستی تقدیم ملا کردیم و حالا باید ما که در آنروزگاران فعال بودیم با سری افکنده و روحی آزرده و شرمسار به فرزندانما بگوییم عذر میخواهیم اشتباه کردیم، ببخشید که حاصل زندگی خود و شما را ملاخور کردیم.
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 11:53 am در بخش: بدون دسته بندی
